غرغر کردن

عنطغاد ثاظنده: انتقاد سازنده و اِلمان‌های آن

غرغر کردن

چگونه انتقاد کنیم که افراد کمتر دردشان بیاید؟!


در مطلب قبلی با عنوان «عنطغاد ثاظنده: انتقاد سازنده و اِلمان‌های آن » درباره چراییِ اینکه چرا انتقاد می‌کنیم صحبت شد که پیشنیاز این مطلب است. پیشنهاد می‌شود حتماً آن را بخوانید چون خواندنِ این مطلب، کارایی ندارد

عنطغاد ثاظنده: انتقاد سازنده و اِلمان‌های آن


تا به حال به یک صفتی که میلیون‌ها نفر در ایران به آن مبتلا هستند توجه کردید؟
مدام می‌گوییم:

آخه چرا این اونجوریه؟
چرا هیشکی یه کاری نمیکنه؟!!
چرا اون باید اونطوری باشه؟
چرا …

دقت کرده‌اید که ما مدام غر می‌زنیم؟!

دقت کرده‌اید که راه حل نداریم؟!!

دقت کرده‌اید که بعد از گفتنِ این حرف‌ها، افراد از ما گریزان می‌شوند؟


تنها تفاوتی که «غر زدن» با «انتقاد کردن سازنده» دارد، در ارایه راهکار و پیشنهاد است. یک انتقادِ سازنده یک اِلمان ساده دارد:

انتقاد (مورد یا مشکل) + پیشنهاد (برای بهبود یا رفع آن) = انتقاد سازنده


کاری که ده‌ها میلیون نفرِ اطرافِ ما فقط قسمت اول آن را انجام می‌دهند که در نتیجه، فقط تنش و ناراحتی را به دنبال دارد و بجای اینکه افراد به ما نزدیک شوند بیشتر، از ما فرار می‌کنند تا بقیه روزشان را خراب نکنیم. اما همین انتقاد سازنده راه و روش خاص خود را دارد تا بیشترین اثرگذاری را داشته باشد.

به احتمال زیاد این مطالب بدردتان می‌خورد:

کارگاه پرستیژ در ارتباطات

چالش کاهنده یا شتابدهنده

دورهمی هفتگی کافه ارتباطات: هر هفته یک نکته مهارت های ارتباطی


نتیجه:
در این مطلب ما یاد گرفتیم که بین غُر زدن و انتقاد کردن و انتقاد سازنده چه تفاوت‌هایی وجود دارد. در مطلب بعد به یک روش قدیمی اما بسیار پرکاربرد اشاره شده است که باعث می‌شود گاردِ طرف مقابل نسبت به شما به کمترین حدِ خود برسد و دوست داشتنی و جذاب به نظر برسید:

عنطغاد ثاظنده: تکنیک ساندویج

من از تو بهترم

عنطغاد ثاظنده: ریشه‌یابی

من از تو بهترم

چگونه انتقاد کنیم که افراد کمتر دردشان بیاید؟!


قبل از هر چیز ابتدا به یک سئوال مهم پاسخ دهیم:
تا به حال به دلیلِ و ماهیتِ اصلی این فکر کرده‌اید که چرا انتقاد می‌کنیم؟
چه دلیلی دارد که من از دیگران انتقاد کنم؟!

خواه قبول داشته باشیم یا خیر، ما انتقاد می‌کنیم که بگوییم من از تو بهترم. من از تو بیشتر می‌فهمم!!


اگر پدر یا مادر باشید، با دلسوزی تمام قصد دارید به فرزند دلبندتان بفهانید که «من یکبار این راه را رفته‌ام و بهتر از تو می‌دانم که این مسیر صحیح نیست» یا اگر یک دوستِ خوبی باشید، انتقاد می‌کنید چون او را دوست دارید و خواهان رشد و پیشرفتِ او هستید.


اما متاسفانه کسی که از او انتقاد می‌شود، اصلاً مانند شما فکر نمی‌کند و تنها چیزی که برداشت میکند این است:
چیو میخوای ثابت کنی؟
که من از تو بیشتر میفهمم؟
مگه خودت چی هستی که از من انتقاد میکنی؟
باشه اصلاً تو خوبی! اَه!!!

به احتمال زیاد این مطالب بدردتان می‌خورد:

کارگاه پرستیژ در ارتباطات

چالش کاهنده یا شتابدهنده

دورهمی هفتگی کافه ارتباطات: هر هفته یک نکته مهارت های ارتباطی


این عکس‌العمل بخصوص زمانی اوج می‌گیرد که به فرد می‌گوییم:

  • چقدر زشت شدی
  • این رنگ بهت نمیاد
  • این چه حرفیه میزنی؟
  • این چه طرزِ رانندگیه!
  • واقعاً چی فکر می‌کنی پیش خودت که…
  • و…

این فقط گوشه‌ای از مکالمات روزمره ماست که به اطرافیان‌مان می‌گوییم. لُبِ این مطلب این است که ما بدانیم که هرچقدر هم که ما دلسوزانه از عزیزانمان انتقاد کنیم، آنها ماهیتِ اصلی را می‌بینند چون ما نمی‌دانیم که روش درست انجام این کار چگونه است.


عنطغاد ثاظنده: انتقاد سازنده و اِلمان‌های آن