عنطغاد ثاظنده: ریشه‌یابی
چگونه انتقاد کنیم که افراد کمتر دردشان بیاید؟!
قبل از هر چیز ابتدا به یک سئوال مهم پاسخ دهیم:
تا به حال به دلیلِ و ماهیتِ اصلی این فکر کرده‌اید که چرا انتقاد می‌کنیم؟
چه دلیلی دارد که من از دیگران انتقاد کنم؟!
خواه قبول داشته باشیم یا خیر، ما انتقاد می‌کنیم که بگوییم من از تو بهترم. من از تو بیشتر میفهمم!!
اگر پدر یا مادر باشید، با دلسوزی تمام قصد دارید به فرزند دلبندتان بفهانید که «من یکبار این راه را رفته‌ام و بهتر از تو می‌دانم که این مسیر صحیح نیست» یا اگر یک دوستِ خوبی باشید، انتقاد می‌کنید چون او را دوست دارید و خواهان رشد و پیشرفتِ او هستید.
اما متاسفانه کسی که از او انتقاد می‌شود، اصلاً مانند شما فکر نمی‌کند و تنها چیزی که برداشت میکند این است:
چیو میخوای ثابت کنی؟
که من از تو بیشتر میفهمم؟
مگه خودت چی هستی که از من انتقاد میکنی؟
باشه اصلاً تو خوبی! اَه!!!
به احتمال زیاد این مطالب بدردتان می‌خورد:
دورهمی هفتگی کافه ارتباطات: هر هفته یک نکته مهارت های ارتباطی
این عکس‌العمل بخصوص زمانی اوج می‌گیرد که به فرد می‌گوییم:
- چقدر زشت شدی
- این رنگ بهت نمیاد
- این چه حرفیه میزنی؟
- این چه طرزِ رانندگیه!
- واقعاً چی فکر میکنی پیش خودت که…
- و…
این فقط گوشه‌ای از مکالمات روزمره ماست که به اطرافیان‌مان می‌گوییم. لُبِ این مطلب این است که ما بدانیم که هرچقدر هم که ما دلسوزانه از عزیزانمان انتقاد کنیم، آنها ماهیتِ اصلی را می‌بینند چون ما نمی‌دانیم که روش درست انجام این کار چگونه است.