عنطغاد ثاظنده: انتقاد سازنده و اِلمان‌های آن
چگونه انتقاد کنیم که افراد کمتر دردشان بیاید؟!
در مطلب قبلی با عنوان «عنطغاد ثاظنده: انتقاد سازنده و اِلمان‌های آن » درباره چراییِ اینکه چرا انتقاد می‌کنیم صحبت شد که پیشنیاز این مطلب است. پیشنهاد می‌شود حتماً آن را بخوانید چون خواندنِ این مطلب، کارایی ندارد
تا به حال به یک صفتی که میلیون‌ها نفر در ایران به آن مبتلا هستند توجه کردید؟
مدام می‌گوییم:
آخه چرا این اونجوریه؟
چرا هیشکی یه کاری نمیکنه؟!!
چرا اون باید اونطوری باشه؟
چرا …
دقت کرده‌اید که ما مدام غر می‌زنیم؟!
دقت کرده‌اید که راه حل نداریم؟!!
دقت کرده‌اید که بعد از گفتنِ این حرف‌ها، افراد از ما گریزان می‌شوند؟
تنها تفاوتی که «غر زدن» با «انتقاد کردن سازنده» دارد، در ارایه راهکار و پیشنهاد است. یک انتقادِ سازنده یک اِلمان ساده دارد:
انتقاد (مورد یا مشکل) + پیشنهاد (برای بهبود یا رفع آن) = انتقاد سازنده
کاری که ده‌ها میلیون نفرِ اطرافِ ما فقط قسمت اول آن را انجام می‌دهند که در نتیجه، فقط تنش و ناراحتی را به دنبال دارد و بجای اینکه افراد به ما نزدیک شوند بیشتر، از ما فرار می‌کنند تا بقیه روزشان را خراب نکنیم. اما همین انتقاد سازنده راه و روش خاص خود را دارد تا بیشترین اثرگذاری را داشته باشد.
به احتمال زیاد این مطالب بدردتان می‌خورد:
دورهمی هفتگی کافه ارتباطات: هر هفته یک نکته مهارت های ارتباطی
نتیجه:
در این مطلب ما یاد گرفتیم که بین غُر زدن و انتقاد کردن و انتقاد سازنده چه تفاوت‌هایی وجود دارد. در مطلب بعد به یک روش قدیمی اما بسیار پرکاربرد اشاره شده است که باعث می‌شود گاردِ طرف مقابل نسبت به شما به کمترین حدِ خود برسد و دوست داشتنی و جذاب به نظر برسید: